NARİN

Diyarbakır’ın Tavşan tepe köyünde bir cinayet işlendi. Herkes üç maymunu oynuyor. Biliyor, bilmiyor. Duyuyor, işitmiyor. Görüyor, ama oluveriyor! Olan 8 yaşındaki Narin’e oluyor; tomurcukken kırılıveriyor!

Gülten Alp bir şiiri düşüyor aklıma:

“Seyrediyorum. Kim daha iyi oynuyor?

Kim daha gülerken ağlıyor, ağlarken gülüyor.

Kim sinsice fesatlık yapıyor?

Kim iki yüzlü davranıyor?

Kim kuyu kazıyor.

Kim daha iyi yalan söylüyor?

Yürekler öyle şeffaf ki,

İnsanlar kendi kendini kandırıyor sadece.

Her şeyin farkındayım,

Ve seyirci koltuğundan sadece izliyorum.

Hatta orada alkışlıyorum çok iyi roldü der gibi.

NARİN’İN ŞİİRİ

Anne !

Burası öyle güzel ki her yerde Çiçekler, güller var.

Ve bu çiçekler hiç solmuyormuş. Öyle dedi kapıdaki amca.

Sen bunu biliyor muydun?

Ne kadar güzel olsa da ben seni

yine de özlüyorum

Anne!

Sekiz kapısı olan bir yere getirdiler beni

Sonra en güzel kapıyı göstererek

“senin kapın bu Narin! Buradan gireceksin” dediler.

Kapıdan girmeden önce bir amca bana

“Gelinliğini çıkar kızım” dedi

“Neden ama bunu bana annem dikti” dedim. “Biliyorum ama çıkarman lazım ” dedi amca

“çıkarmasam olmaz mı? Annem daha yeni dikti” dedim. “Olmaz çünkü eteklerine kan bulaşmış onun. Bu kapıdan kan ve günah giremez” dedi. “Günah ne demek?” dedim, “Günah senin buraya gelmene sebep olanlardır” dedi. Etrafa baktım her şey öyle güzeldi ki.

“O zaman günah iyi bir şey” dedim. Amca gülerek saçımı okşadı.

“Hadi giy bunu ” diyerek daha güzel bir gelinlik verdi bana.

Görmen lazım anne öyle parlak, öyle güzel ki . Kar gibi bembeyaz. Bana kızma ama senin yaptığından daha güzel. Ama ben seninkini de seviyorum anne.

Buradaki amcalar bizim köydeki amcalara benzemiyor

Onların elleri yumuşacık. Ne ellerimi sıkıyorlar acıtarak, ne de ağzımı kapatıp sürüklüyorlar.

Hiç korkutmuyorlar beni. Yanıma geldiklerinde gülüyorum hep. Sekiz kapının en güzelinden girdikten sonra sıraya dizilmiş kanatları olan bir sürü amca karşıladı beni. Onların biraz yukarısında yüksek bir koltuğa oturmuş bir amca vardı. Yanıma geldi . Yüzü öbür amcalardan daha da güzeldi. Gözlerimi kamaştıran ışık vardı yüzünde ve elbiselerinde. Bana “hoş geldin Narin, ben de seni bekliyordum” dedi. Yaklaşıp alnımdan öptü. Diğerlerinin “efendimiz” dediği bu amca konuşunca her kes susup başlarını eğiyordu

Sonra bana etrafı gezdirdiler anne .

artık yeni evimin burası olduğunu söylediler.

Önce çocukları gösterdiler.

Hepsi benim gibi giyinmişlerdi.

Hepsi kar gibiydi.

Çiçekler topluyorlar,

akan ırmaklardan su içip güllerin üzerinde yuvarlanıyorlar.

“üstlerini kirletecekler” dedim

“burada kir yok, çamur yok” dediler

“Akşam olacak her kes neden hala oynuyor anneleri beklemez mi ?” dedim

“burada hiç bir şey karanlıkta kalmaz” dediler

“neden, burası neresi ki?” dedim.

Cennetmiş buranın adı

“Söylesene anne cennet bizim köyümüze bizim insanlarımıza çok mu uzak?

Umutlu kalınız….