Nöbetçi Eczaneler
Laik yaşamak varken,
Şeriat diye bağıramam.
Ekmek özgürlük eşitlik savaşında,
Erkeğimle omuz omuza vuruşmak varken,
Boynuma zincir, ayağıma pranga vurdurup,
Sinemem bir köşeye.
BEN İZMİR KADINIYIM,
İnkar edemem Nene Hatun’u, Kara Fatma’yı,
Bebeği yerine mermiyi saran o yüce anayı.
Unutamam Çanakkale’yi, Dumlupınar’ı, Kurtuluşu,
Her karışı şehit kanlarıyla sulanan vatanı,
Satamam ne pahasına olursa olsun.
BEN İZMİR KADINIYIM,
Değer görürken öpülürken elim,
Satılamam pazarlarda köle misali.
Dünya kadınlarıyla aynı safta olmak varken,
İkinci sınıf sıfatını yakıştırmam kendime.
Kadın erkek eşitliğini vermişken bizlere Atam,
Yine on adım geriden yürüyemem.
BEN İZMİR KADINIYIM,
Yürümek varken ilkeler elimde,
Uğraşamam sultanla sarayla hanla.
Değişemem özgürlüğümü parayla malla.
Ak güvercinleri uçurmak varken göklerde,
Dalgalandırmak varken o Ay Yıldızı gönderde,
Bakamam kapkaranlık semaya.
BEN İZMİR KADINIYIM,
Seçme seçilme hakkım varken elimde,
Razı gelemem haksızlıklara.
Savunmadan suçsuzluğumu,
Boynumu vurduramam canice.
Ben anayım ben kadınım.
Hayat savaşında varım yiğitçe mertçe,
Susamam son sözümü söylemedikçe.
BEN İZMİR KADINIYIM,
Atamın verdiği bunca nimeti,
Tepemem elimin tersiyle.
Göğsümü açsalar, bağrımı dağlasalar,
Sürükleseler, taşlasalar Halide Edip gibi,
Ölüm bile hoş gelir binlerce şehit gibi.
Menemen ADD Şubesi eski Başkanı Elif Orhan’nın şiirini paylaşmak benim için
görev oldu.
Mutlu kalınız…