Nöbetçi Eczaneler
Cumhuriyet sizden “fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür” nesiller ister.
(Gazi Mustafa Kemal Atatürk)
Recep Yılmaz,
Şaban Altındal,
Muammer Tunç,
Zafer Selçuk Argın,
Eyüp Özdemir,
Dilek Çağırkan,
Gülderen Önder,
Mustafa Dönmez
Ve niceleri…
İlkokuldan üniversite hayatıma kadar, her biri birinden değerli öğretmenlerim.
Hayatıma dokunan, yön veren güzel insanlar…
İsmini hatırlayamadığım birçok öğretmenim var.
Başöğretmenimiz Gazi Mustafa Kemal Atatürk başta olmak üzere, ay yıldızlı bayrağımızın dalgalandığı vatan topraklarımızda görev yapan tüm öğretmenlerimizin Öğretmenler Günü’nü yürekten kutluyorum. İyi ki onlar var.
++++
Başlıkta dediğim gibi, ‘Bugünlere böyle mi geldik?’
Tabi ki hayır…
Önce bir harf ile başladı yolculuğumuz… Devamında o harfler birleşti kelime oldu. Derken cümleye geçiverdik.
Öte yandan herkesin burun kıvırdığı ama benim çok sevdiğim ve hayatımızın her alanında var olan matematik dersiyle yoğrulduk. Rakamların dansı ile bir bilinmeyenden hiç bilinmeyene giden hayat yolculuğumuz…
Yolculuk öylesine güzeldi ki, geçen yılların farkına bile varamadık. İlkokul, ortaokul, lise ve üniversite… Hepsi bir diğerini kovaladı adeta… Ve her güzelliğin bir sonu varmış dercesine gerçek hayata adım attık.
Gerçeklerin var olduğu günümüzden şöyle bir hayat penceresine bakıyoruz da, pembe masallarla süslü ilkokuldan, gençlik çağlarına uzanan ortaokula, Kimya laboratuvarında bir Kayahan parçasıyla lise yıllarından çektiğimiz kısa filmleri anfide incelediğimiz üniversite günlerine kadar zamanın çok çabuk geçtiğini görebiliyoruz.
Aralara sıkışan dostluklar, arkadaşlıklar ve bitmeyen anılar yumağı…
İşte tam da burada anlatmak istediğim bugünleri tek tek yaşarken yanımızda olanlardı öğretmenler…
Yaşadığımız her olayın içerisinde yer alan, bizlere kol kanat geren, yeri geldiğinde bizlere hem anne hem baba olan, üzüldüğümüzde moral veren, her konuda örnek aldığımız öğretmenlerimiz…
Eğlence zamanında eğlence, ders zamanında ders diyerek, hepimize yoldaş olan öğretmenlerimiz.
Yazmaya kalksak, sayfalar yetmez.
O yüzden şunu unutmayalım. Biz bugünlere kolay gelmedik. Hep öğretmenlerimiz sayesinde yol aldık.
Yıllar sonra görüştüğüm öğretmenlerimin gazeteci olmam nedeniyle gurur duyduklarını kendilerinden duyunca ömrümün en güzel amacını tamamladığımı düşündüm.
Bugün ellerim bir iki kelam yazabiliyorssa bunu sizlere borçluyum. İyi ki varsınız. İyi ki dokundunuz hayatımıza…
Tüm öğretmenlerime selam ve saygılarımı iletiyor, ellerinden öpüyorum.
Sevgiyle kalın… Umutla kalın…